اوهام محتضر

                    

بخواب ای ماه کوچک

بخواب که نور افشانی بی بازگشتت

مرا دیوانه وار به دنبال صداقتت کشانیده است

بخواب ای مهتاب                 همراه معشوقت اسمان

که همراهی تو با یارت

مرا مدهوش هم اوایی دلیرانه ات کرده است

ومرا همچو دیوانگان ماه دیده در شب تار

پریشان اسارت زمین گردانیده است

در بستری از خاک زمین

که تو بر ان می تابی

من

انگاره شده ام در سفیدی مرگ    از پیله کودکیم

و همچو دیوانگان مجذوب 

خیره به تو می نگرم

مست از سیاه شراب شیراز     منگ       به پا می خیزم

انچه هست فقط

دشت است و خاک سفید تن کشیده بر نور دریده ات 

که غبارش تن مرا  پوشانیده است

***

بر بسترش لاشگان رنگ باخته از جنگ کلمات خفته اند

اوست به دنبال معصومیت من در مستی خواب

به دنبال دسیسه ای که مرا به میدان اعدام میبرد

اوست سرگذشت من که بر مسند قدرتش نشسته

و در خیالش بر دوشهایم دستهای گرم پدرانه می کشد

و چه نابود گر می اید سوی این کودک شب مهتابی

در میان خاکهای سرد و سفید

                                                             ضربان تاریک 2008