غریو نیاز

در غریو نیاز

ضجه زنان

سینه می زنیم

درغلیان و پویش غرایز آذرین

تب می شویم

بر تن فکر

شهوت را حیله می دمیم

ناله کنان دیوانه می کنیم دهر را

عاقبت باید گفت

راز را

نیست در کاسه عالم سببی 

زان غلظت پر رنگ حیا

گر بپاشد بر ما 

در فرود از لغزش لرزان خطا

این کاسه سست

اثرش ایهام است بر روانی عاصی

اما درگذراند عطش شوری این اکسیر بلا را در ما

گفتند:

((هست این سودا ))

گفتم :

((تو بگو نرخ متی چند به بازار مکاره ما؟))

گفت :

((مقداری جان و روان

  مقداری عمر به نرخ ناخوشیهای کلان

   سپس شاید افاقه کند

  شبی دردت را .))

                                                    ضربان تاریک

                                               دفتر دنیای تاریکی 1389