دریچه هشتم

در انجا اغاز خواهم شد
که شکوفه های شکفته شده ام
به تجاوز مصادره گران در نیاید
پر پر نشوند - بر دستان گلاب جان گیران
انجا خواهم رست
که پایانم به حوضخانه رنگ نباشد
به رنگرزی ی پارچه های سرخ لباسهای کاهنان معبد ((مولوخ))
و تخمه های ناکامم نیز
کودکانی در تنگنای رستن در کشتزارهای ماتم ((جهنا))
به برنجین اغوش اتشین بندگی

                                                                                        رامبد.ع.ف( ضربان تاریک )11.شهریور1394

تسلیم

زمین به مرز افول رسیده است

فرشتگان نوبت به نوبت به میان چرخ انکار کشته میشوند

((نفلیم)) ها باز گشته اند به فراسوی بی انکار

اری- هابیل و قابیل کشته شده بودند- در مهبانگ !!!!!

پست زمین سیاه (مهاد) به گل نشسته بود - ((کاین)) بر(( نوح )) شتافته بود  !!!!

فرود به فراز

کنون

وای - که داستان  زمین کج شده است

افسانه ما - شکسته پا از درد بی درمان تسلیم

((وندیداد)) - مناسکش به زیرین گواره- فنا

به خزیدن گمارده  است 

از ان پس کلمات کرو کور - در هم نطفه کاشته اند

سرطان گرفته اند و در میانه ی سخن به کشتار - دست اویخته اند  !!!!

جملات از بیماری - مزدور شده اند

تا سودای دردناک مفهومشان-  مسکرات  بی درمانی تاب باشد !!!!!

از پسای گوشخراش اوای امواج فروکش نکرده توفان کلام ادمیان

زبانها در دهانها له شده اند

متورم همه چیز از فشار دروغ

دلها هم - واریس گرفته اند

 تمام مغزها به ناپدیدی دچار گردیده اند

 شعور به هزاران چمبر گیج بر خود می لولد 

 یک تن سرکشانه فریاد می زند پیاپی

چهره هایتان افتاده است فرو ... بزایید ای تهی ها

نارسایی ها را به دامانمان !

                                                                              رامبد.ع.ف(  ضربان تاریک )-اخر تابستان 1394

الهه

شاهی نیمه عریان می رقصد

در میخانه ای  نشسته به سر گیجه ی مستی

و صنم خانه ای که گردان می چرخد- در گوشه خستگی روز

شاه  - خمار میکده ی می درکشان

غوطه ور درسکرات  دروازه ((موساکاتیم))

درمهران کده ای به مرکز حوضچه مهراب شکوه

که نوردر ان به شهادت رسیده

و سروش در خواب  شراب

و الهه شاخدار نیمه مست رقصان به شادی ان

جرس زنان فرا می خواند هوس را

وماه نیم خلال  تکیده شده بر ابرهای سپیداسمان

به زیر سنگینای ماه خدایی فربه

کرشمه های مهتاب - اویزان از مستی شرابهای ((باکوس))

و خسته پادشاهی- عریان

غنوده بر تل هرزه گان

در محراب مقدسها

همه ویران شده در میکده ی راز و نیاز

و شاه در حضن ارامش - می داند همه مردمانش

خفتگانند به شراب راستی و هرزه گانی رازی

و چنان بود که خدایانشان نیز خسپیدند- ان شب را  بی  سروش  !!!!!!!!!!

                                                                                                               ضربان تاریک (رامبد.ع.ف) -شهریور 1394