عشق های اندود به خون سرخ

تو چرا از من نیستی

خاک

که سترده تبارت بر جای جای کیهان

تو چرا

فراق را غایت خویش کرده ای

و من تو را به باور اندوه آغشته ام

ای دل های زمینی

ای عشق های اندود به خون سرخ در جریان رگها

من و گردهای ستارگان

و ستارگان همچون غبار سوزان

همچون نوترینوهای ویران

متروک وار از همه چیز گذشته ایم

چرا باور مرگ میکنی ای غبار سلوک

که ره بیدار و تا سکون کیهان از زمان من

تا تبار تو و سیاره های سترون و زایشگاه اندوه زندانی است

بی خویشتن مرگ را جستجویی نیست

ای آواره ی سیاهچاله ها

ای عاشق خون های بسته

*************************************

رام دایمون(ضربان تاریک) -18.تیر .1402

تصویر بوسیله هوش مصنوعی و شخص رام دایمون برای شعر "عشق های اندود به خون سرخ" آفریده شده است.

سیاهچاله

ربوده

سیاهچاله کیهانی دانش

نور را

ز سر تندیسی سیاه

در محرابی تکریم شده

چیست این هیبت؟

به اندازه عوج

بلند و کهنه

تندیس ایینی است

قد کشیده به محراب ابد

با کتابی خالی ز چنگ

کلمات نیز گریخنه اند

بند به بند

***

در نوین فصل نزول 

خدایان در کتاب وحی خود خواهند نگاشت

((  هاوکینگ کودک تازه متولد شده اربوس

       خدای سوراخهای تاریک کیهان

      دشمن نور بی پایان مقدس خدایان

      نشسته بر تختی که راه میرود !!!))                  

                                                          ضربان تاریک

                                                           26.6.2015