قبل از حضیض ها

چه بیهوده سراییدن و سرانیدن قلم  بر خون

از آنجایی که به خاطر نیست 

 بی خون

هرگز موجود زمینی  را آغاز

اولین شروع بر بی گناهی خاک یا سرخ گون به خلاقه ی  رس ناب

پاکی است اسطوره ای را

خون زاده است شاعر 

حضیض قبل از خویشتن را

و بعد از آن فراموشی انفجار بزرگ

چگونه متصور است هجوم حقیقت را

کجاست اولین

کجاست نخست زاده ؟

آنکه آفرید مثنوی را

پیش از حضیضها

*******************************************

رام دایمون (ضربان تاریک) - 27.1.2023

خسته

من از تمام رنگها

تنها ترین و خسته ترین را

در مرز استشمام مرگ

مالیده ام بر بوم طلا

بر طرحهای قلم خورده به خوشبختی

بر طرح خانه ای در اشرافی ترین جزایر یونان

بیشین آرزویی

 در ایستادن بر لبه ی کیهان

و تنها گناه من

رنگ بازی بود

با هستی!

............................

رام دایمون (ضربان تاریک) - فروردین 1402

اژی دهر

اژی تابیده گیسو

ارغوان رس

 سر تا به پاهایش نمور

ایستاده در ژی آب آن چین بلور

زیر باران

شوره ریز و شوره ریز

لخشنده ریز

گردش بر گرد حرمتش

چنبر به چنبر میزند

دوار گردا گرد او

هر چه بیند

صبحگاهان

*****سرمای اسفر میزند 

کولاک بر دامش زده

تن پوش خیسش یخ زده

نامش از  ایزدنام برفآب شمال

یخها به دامن سر زده

شعله در دام تنش

سرخین به ابر پیکرش

فلس تنش 

رخشان درخشان میزند

آتش به یخدان سیاه

تاریک به میدان میزند

کودک فتاده گریه را

آتشین سرمه به چشمان میزند

این راه دیوان راه اوست دیوانه دیوا میزند

آن صور آتش در لهیب

آن لنبر اشک به رشک

آتش بر چمانش میزند

آنچنان رویش به روی ماه دشت

سر گیج داران هرج

در هرش خویشانه خون بر یزد راهش میزنند

از آن حدق ژی ناگهان

مادر چو دهر آسمان

گیسو پریشان سر زند 

این مادر عاصی از ظلم

آتش به جانها میزند

هیمه به گرد بی گناه

آنی گدازه عسرتی بر زاد و نام خائنی

آتش به حیله میزند

اما تو را ای نام کفر

گبرانه آتش میزند

***********************

رام دایمون (ضربان تاریک) -بیست آبان 1401

تصویر : مجسمه ی منسوب به دهر یا زوروان

دهر : زروان - مادر کیهان - از اولین ایزدان کهن

اژی: اژدها

ژی:آبگیر کوچک

عسرت : سختی - دشواری

گبر: کافر - باورمند به ادیان کهن

اسفر: سپیدی که به سرخی میزند

لخشنده : لیز

صور: نفیر

رس: خاک رس - سرخ رنگ

هرش: هر نوبت

هرج: آشوب