ضربان تاریک
شعرها و داستانهای من
ضربان تاریک
شعرها و داستانهای مندرباره من
شاعر- نویسنده- نقاش آشوبهای انتزاعی و حقیقی زندگی آدمی
ادامه...
دیوارها و مرزها
دیوارها و مرزها
تخمهای اسارتند
زمانه پیروزمندانه نقاره می زند !
کاشته شده در محاق خوویشتن خویش
باغ و باغ و باغ
رساتانیدند !
گمارده باغبانی پوشیده در آن لباس سیاه سوگ سیاووش !
می پرسند؟!
کجا چکیدخون سیاووش ؟ می دانیم ربودی!
شتک کردن خونش را !
پر سیاوشان - می گماردند در گذار سیاوش - آتش را
ققنوس واره ی ایزد
مقدر است شهادتش
خاکسترش - پاشید بر روی
از زمانه و از صورت -تراشید- گوشت را
میدهد به مرگ- فقط نمای هراس
او باز میگردد
تمام راه را - و چه بیهوده
مسلک واره ای
بر مزار ثعلبهای سیاه که انگور هایی پر از صخره های سنگین
ثمر داده اندبرای آن شراب سنگین مرگ آور!
و بر خاک گور مسکر شدگان
شیر مادری حامله
می غرد به فریاد صاعقه و زجه ی زنده سوزی !
کودک به مدار مادر نمی اندیشد!
و در انتها آن مادر مرده در آتش میسوزد
در زمستانی که کودکش در گرمای سوختنش گرم میشود!
پلیسهای صوورتی
همه ی عشق را بازی میکنند با باتومهای سیاه و پهبادهای هشت هزار پا!
آری - مرده است مادر
و یک ماتیک بی افت شده ی سرخ رنگ
در این میان رنگش بر رخ لبرخام گور
لبهای دلفریبانه ی هرزه ی شب را
نئون درخشانی می مالاند
برای مزه مزه کردن لذتهای نیمه شب سربازان خاکستری!
آری - مویه کنیدذهن پریشانی -امشب بی خواب
بر سراچه شعر نشسته است از مغازله های نیمه تمام عاصیان رسته!
*************************
رام دایمون (ضربان تاریک)- رامبد .ع.فخرایی
5.1.2022
آرزویت زین زندگانی در چیست؟
پرسید :
آرزویت زین زندگانی در چیست؟
گفتم
همه چیز - خیر و نیکویی
همه چیز دور ز آه افسوس
سوزان ز یزش - روان درونم
بر زانوی صنم افتادم
صنمی بود مزین - دگر سوی نما
من فقط - لحظه شور
گویی -پشت اندیشه چشمان خودم افتادم!
من فقط فهمیدم !
او دگر هیچ نگفت
گفتم ز درون
برون به پاسخ افتاد !
من تو را می خوانم
رقص شادانه ی تخم گیلاس
در هبوطی به زیبایی رستن در خاک
من تو را می خوانم !
********************************
ضربان تاریک - دوازدهم مرداد 1400
مکاشفه ای بر سوالی که دوست عزیزی پرسیده بود
و این پاسخ جاری شد!.
کوره
افتاده ام در کوره ای
مینوشم از آن جرعه ای
جامی که در آن مینهند
زهر هلاهل میدمند
رسوای گیتی شده ام
گر جام شهد نوشین -نیزدرکشم
گویند- پرز شهوت -قدحی -رنگین به ننگین شده ام
قدحی پر ز دعاهای انگین نیاز
عمر ما خرج رسوایی
یک عالم عظما زمردم شده است
خواب بیا
گور
گشا
که تب هویدا شده است
من پشت این جنگل تاریک یقین
منتظر هیچ شدم
جز (خود)م راه نبرد
مست نوشیدن با آن( خود) دل انگیز شدم
من و او برلبه ی پوسیده آن کنده افتاده درخت
مست و دیوانه شدیم
شور شدیم
نور شدیم
بر تن هم تابیدیم
ناگهان در مستی خود بر سینه هم کوبیدیم
مست بودیم و ز خودبیگانه
راه نبرد
آن وصال هپروت
باده ی شهوت بشکست
شهرت خود بدریدم
باز هم (خود) را دیدیم
و فهمیدیم
هیچ
درآن لحظه مشئوم
هویدا شده است
شیدایی و مستانه سیاه
آن نهان
از من شیدا دل خوش بین -برون فکنده - شده است
بعد از آن روزخمار
او (خود) در بی خبری
خود را دوخت
پشت آن جنگل تاریک سیاه
بارها و بارها - انتظارم یخ زد
که چه شد
آن شوق مستی و دیوانه به راه
چه شدآن راه خلوص؟
هیچ مشد؟
پشت آن جنگل تاریک سیاه !
من خراب و تنهایی و هیچ
چو ویران شدگان
جمع شدیم!
همه با هم دگر باره هزار پیک شدیم!
فارق از ترک خوردگی
جام و قدح
که بودند لب به لب اشک
تشنگانی بودیم
مست نوشیدن یک جرعه ی رشک
ز سر تنهایی آن خرابات لب تشنه مشت!
درخشان لبشان- بر هم کوبیدیم!
مست شدیم
نیست شدیم
هست شدیم
و پیاپی
پیاله پی آن رفته ز خود
بر تن شیشه ای جامها - کوبیدیم
مست مست نوشیدیم
شادانه ولی پر ز افسوس - ا ز آن روی که رفت
باز هم نوشیدیم
با سکرات پی آن سیاهی نیست شدن
هیهات !-بد گون- نوشیدیم!.
*************************************************************************************
ضربان تاریک - دوشنبه - یازدهم مرداد - 1400