محصور-Enclosed

تابوتها ایستاده  راه میروند

 coffins standing and walking on the way

گرفتار

Caught

پایان خویشتن را تکرار میکنند

Repeat the end of themselves

میخ - چکش

Nails - Hammer

 درونشان دفن میشود -  راز

Insides buried - secret

به سینه خاک

to the soil chest

این بار انقلابی درونشان نمیمیرد

This time doesn't die revolution inside them

ژرفایشان منقلب میشود

Their depths are getting worse

getting changed

به دانه های شن

To grains of sand

توفان میشوند - میپیچند - می رهند

The storm come - storm swing -storm go

همه چیز میمیرد زیر فریادهای ممتد آنها

Everything dies under their continued cries

 دوباره از این تابوتها ی منقلب شده

Again from these twisted coffins

پیروزی- گلبرگهایش را باز خواهد کرد

Victory will open his petals

شاعر مرده است

The poet is dead

ولی آینده از آن شاعر است.

But the poet own the future

**************************

رامبد.ع.ف(ضربان تاریک) -7.20.2019
Rambod.A.f


















 

سولاریس

پر از قیام سیال میشود - پر از کرشمه های لوند

پرده ای بخار و پرده ای خنکا

آنجا که نمیبینم و ره یافته ایم

شاید با خیانت پر شده است

پر از رویاهای نازنین بارور- کنده ای زهرآگین 

پلکانی در گیر اشک - لابلای  آخرین خواب زمینی

شنگانه - شوخ و مواج و مستانه

ما در مدار و  او بر عذاب -  نشسته به نگاه اغماز-در آبی ساکت

حلقه ی شورین ما

عرفانی از درون اوست

تاج فنا بر سر و

بی بازگشتی ته نشین عدالت شده است

بازی او گم کردن برگهای شبدریست

در الحادمسلم چای ما

جنگ افزارش - تکامل ثانیه هاست

در رسیدن به - آخرین لحظه انسان بودن

و سپس

صدایی میپرسد:

انسان کجاست؟

و جواب میشنود

نیست - چنان که جهان نبوده است

نه بیماری نه عشق نه شیدایی و نه هیچ چیز

رنج - ترس-حسد -حسرت

فنا

هنوز پرواز میکند

در دور دست افق دشتهای سبز آلود

چشم انسانی بر روی دو پا می رقصد

خائنی که بلعیده افکار اجداد تو را

 شاعری میکردیم  در آبی و سبز و آفریننده ی صدا

در کنج کلبه جدید

در جنگل ریزوم رویاها

شعر می سرودم ازآغاز

روز اول

سولارس

اینگونه انسان را خلق کرد!!!!!

****************************

رامبد(ع.فخرایی) -ضربان تاریک 7.18.2019

بازنگاشت از شعر قدیمی خودم.

The day of die

وقتی به مدرسه رفتند

کودک بودند

شمعهایی قبل ازآتش

سخن اول

       یاد میگیریم

                   کودکان شمعند

برای آنان که از همه ما بهترند

خود خوانده- خودخواهانه

نووردزدی

زندگی است - پشت شیشه های تفاوت

اولین کودک که به آتش می نشیند

پشت آن شیشه های جدایی

موجودات طلای اندود مقدس

موتور پرستششان روشن می شود

و خدای پلاستیکی سرخشان

بالای سر بردگان 

دست برکت تکان می دهد

با نخهای نامریی متصل شده در ریا

آتشها روشن می مانند

کودکان یکی یکی

با توهم نمایش آینده ای روشن

می سووزند

بردگان هم نظاره میکنند

هر روز - با شیونها و زجرها

از امیدها و خنده ها ی قبل از آن

ازما بهترینها - چیزی نمی گویم

از عمر گلهای فصلی نیز چیزی نمی گویم

اینجا همه چیز کوتاه است

امیدها و زندگیها

میوه مرگ میدهد هر روز درخت زندگیش

 پشت دروازه ی  این شهر

نگاشته شده

به دووزخ خوش آمدید !!!

***********************

ًضربان تاریک-12.30.2018