ضربان تاریک
شعرها و داستانهای من
ضربان تاریک
شعرها و داستانهای مندرباره من
شاعر- نویسنده- نقاش آشوبهای انتزاعی و حقیقی زندگی آدمی
ادامه...
گم راه
در این بیهوده راه مجوی راه را
که راه سر به بیراه گذارده است
به جفایمان روزهایی بیش نیفزای
که سازها سر به سکوت گمارده اند
این اواز دل انگیز را زمزمه کن
که از بیراه سکوت
چو نجوایی سحر انگیز بر امده است
در میان بادهای پاییزی
که گمشدگانی یتیمند در حفره صخره های کوهستانی
جانمان یخ زده است
دینمان سوی امید بس کم شده است
و درد سوز ناک مرگ هر دم فقان میکند از راز بیهوده یک زندگی
و چه هجومیست این درد پیکار
که هر دم راه را گمراه می کند
ما را که در بمبستی نا مفهوم از مفاهیم
در میان تاریکی سرزنش
گم شدگانی عاصی هستیم
همراه سایه گمشده کودکی و ان بادکنک صورتی رها شده از چنگ
که هر دم به سوی عرش نیستی دور میشود
و این چیست؟
که از سر گم شده کودکان بی سر فوران کرده است
که ای مادر
و تو ای اژدهای رها شده از امیال سر کش خود خواهی و جاذبه های شیمیایی جنسی
پدر
چرا تقدیر تیرها و تیغها و تعصبات و مرگها و افسوسها و جنگها را برای من مقدر کرده اید
در دنیای افسوسهای نا بسامانتان
و چرا شادی را کوچک در پشت ترسها و شکنجها در عروسکی پنهان کرده اید ؟
و من نو رسیده از نا کجا اباد رسیده را
بی سر در میان شلختگی دنیایتان رها کرده اید ؟
با بدکنکی صورتی که در خود شادی کوچکی را داشت
و با این موج انفجارها از دستان کوچکمان گریخت
ضربان تاریک
زمستان 1393
و انگاه , بازگشت
هان
دریاهای خفته را
که بی موج
ز سکون
زندان قایقهای نجات گردیده اند
و مسافران کشتیهای عظیم در انتظار و نا امیدی پیر می شوند و میمیرند
###
هان
رویاهای کشته شدگان در بستر
که در مارپیچ ابدی به سوی بهشت
درگیر دوگانگی هویت راه راستی هستند
و در جستجوی عبث حوریان و رودهای عسل
###
هان
رودهای خاموش را
که ز ترس خروش دریا
در سکونی ابدی بی جریان از حرکت باز ایستاده اند
و از هراسی بی امان سوی سرچشمه هایشان باز گشته اند
و داستان رود را کور می کنند بر بستر هویت این سرزمین
###
هان
باغ را که ز غم بی باغبانی اصیل
پیر زاییده می شود نهالهای پیر ز دانه های پیر از میوه هایی نا متجانس
که ز عقده های کهن باغ
این درختان بار سیاه می دهند .
###
هان
افسارهای گسیخته
و اسبان توفان
و شاخهای دژمناک گاوها
و تو ای انسان بر انگیزاننده شورشها
چه بیراه
راهیست پایان تو در انتهای کور انگیختن
ضربان تاریک
بهار 1393
بر لبه پرتگاه سقوط
بر لبه ای گام بر می دارم
که از زمین صاف
تیغ واره ای بجای مانده است
بر زیر پای ما
قدم بر میدارم , بی تعادل
گاه قدرتمند و گاه لرزان
با ریشه های بلند پر مفهومی
که از اعماق نیستیها بیرون کشیده ام
تا مغزم را مسموم فلسفه نا امیدی نگردانند
فلسفه ای بی انتها که ان نیز چون ایین خوبان به سقوط می رسد
و مرگ را چون کودکی خردسال
در بستر زندگیم به بازی کودکانه ای واخواهد گذارد
***
ریشه هایم بلند است
انقدر بر انها دامن زده ام
که به بی انتها ترین مکان موضوعات ریشه دوانیده اند
و چه سخت است
این ریشه های سنگین را در چنگهای اراده
بر دوش کشیدن
در ان حال که بر سقوطی سهمگین
بی امان بیفزاید
بر لبه تیز پرتگاه سقوط
*******************
ضربان تاریک
بهار 1393