لبخند

در اتاق اجسام

خنده - از روی لبانم - گم شد

سوار یک قطاربرقی !!

به سوی سرزمین غمها !!

پناهنده شده بود - آری گم شده بود !!!

آواره گی چو عجوز - بر در  خانه ی او

ماوا زده بود !!!

از  پشت شیشه و چه بسا یک لیوان

 همه چیز گرچه

مواج بود

ولی در معنا - ((تاب)) در انظار پیدا شده بود

و لب و خنده  در نیمه ی راه

بدست یک (( مشت ))

تروور شده  بودند و جسدهایشان

سوزانده شده بود !!!

و من بی صورت - گریان !!

به قلم - رنگ زدم بر بومم - قهقه ای لرزان را

خنده ای افسرده

و در گوشه لبهایم -چشمانی

که ببیند

حیله دشمن را !!!!!

*****************

ضربان تاریک - رامبد.ع.ف - 30 مهر 1394

دعا

دعای شبهای تنهاییم - افتاده  جایی !!

 زیر تخت !!!

شبها مشوش میشوم از سایه ها

 در سکوت ی بی کلام از غصه ها

راه می سازند تا بی  انتها !! 

اما - امید چون دانه ای

میرووید از جهانی پنهان به زیر لب - خنده - ها !!!

خوشحال از  فردای نو !!

اما به زیر

 گنبد سق دهان صورتی !

بر زبانی سرخ و برران و راستین !!

عقده ای  زنجیرشده - بر دیوارهای سردبیهودگی !

با دستهایی در اهتزاز

آماده ام برای یک شرر ((خود باوری))!!!!

هر چه جستار کرده ام

در سبکها - قالب نشد - این حس ز من !!!

تا باز گوییم  - برجهانی از نادیده ها

از مسند خالی و سرافیمان کوور بر گرد آن !!

آن بی قراریهای در وجدان من !!

واژگانی خیس خورده و نم دیده اند

در گلو 

بر حلق من

زندانیند !!

اما نه چون

یک خط نامفهوم دعا - بر تلخکامیهای من !!!

ویران ولی

آرامشی(( مورفینانه )) بر جانان من !!!!!

**********************************

رامبد.ع.ف-ضربان تاریک - 1394-30 مهر

....و آنگاه عشق را... !!!!

 

یک درنگ و دو معشوق ترسان در فاصله

یک قدم مانده تا به پایان شادان این غائله

خدا واره ی مرگ در آذرنگ

ودستش به گرد تکوک شراب شکست  - هی تنگ و تنگ

شیر دالان وماران به میدان جنگ

آن مرد جنگاوور گذر کرده از دریا و رویای منگ

پیچیده از پای تا به گردن او را ماران ننگ  

حلقه گلهای بهاری را او- گذارد به سرهایشان

تا به پیروزی رسد عشق اهوورای مزادایشان

و آنگاه – گلهای عشق جاودان - شکوفا  شوند

به بوسه هایی رنگین وغرقه در اواز چنگ 

ولی مرد جنگ آور پیل تن  

کشته شد به حیلت زچنگال دیوان و ماران او

دوخته بر ساحل دوورسرزمینهای یاران او !!

بر آنسووی دریای موآج قصه ها  

و چشمانش هنوز خیره بر خیل جنگاوران

چکاچکها  و شمشیرها و اوارگان

 به باز تابهای ان ساحل دور دست بی کران

زیر خمود ابرهای سیاه آسمان

و گاه گاه سوو سووی شراره های آذرگران    

دگر باره خورشید خسته بود و مست خواب

سیاهی بپاشید ز خود خواهییش ماه ناب 

و جنگ گه گه ی نور بود و همه غرق خواب 

در ان گه – نسوو – شاه – دیوو

 خواب می دید ره مرگ را  

پادشاهی ی مردگان و تسخیر جان جنگاوور کشته را  

چنگ زد برتوان سیاه امپراطووری مردگان

به هزاران استخوان پاهای وصله شده بر گرد ران

خودش را ز تن بر تن دیگری میکشید – به سوی آواراجساد مردگان

تا که از استخوانها ی شکسته ی جنگاوران

بالهایی سنگین و مرگین به بافت  

از ان روی توان پرواز یافت

پرید و گذشت از امواج ساحل جنگها و جان دادگان

در ان سووی -  بالها و استخوانین تنش را رها کرد در آسمان   

فرو رفت به چشمان باز- کشته - مرد دلیر

و اما مرده مرد جنگاوور پیل تن به اورادهای سیاه نسوو- دیوو شد

و اسب سیاهش به  سحر – بر شرار آذرخش -  تسخیر شد 

چونان - یالهایش همه شعله شد

نعلها گداخته -  اتشین

چهار نعل بتاخت بران دریای ترسان شرمگین  

 چوو- ثاقب شهابی- رها- آذرین

رسید بر ان انسووی و همه جنگاووران غرق خواب

می درخشید واخگر ز چشمانش زبانه میکشید

تا به میدان ره خواب دید-  سر برآسمان کردو فریادی کشید!!

واسبش خروشان - شیهه ها می کشید

همه برخاستند ز خواب سنگین وسخت

بدیدند رسیده به میدان ز دریا - ان پیام آور شیربخت !!

 به شادی و شوور و جنگجویان در حرمله  

شیر دالها همه به پشت عشاق در فاصله

و حلقه گلهای رنگین را بچیدند بر مجمعه

فراز شد –((نسووجنگاوور))-  پیل تن

بر دستان شیردالان کوه تن

سپس گفت : بنیان این عشق باشد استووار

هر چه آید ز شیطان جانها تو ای اهورای مزدا  همه دوور دار

چنین باشد زین پس عشق پاکمان

نباشد شکست و نباشد پلیدی بر ان

ولی در دلش می گفت : که پوسیدگی - راه دارد به ژرفای آن !!!!

چونان باشد عشق را که پوکد از میان

نشاید شناخت زنده اش را زمرده بعد از ان

چنین بوود که زان پس عشاق- نفرین شدند

 به دست نسووی بی مهری- عاشقانه به زندان شدند 

                                   ضربان تاریک – رامبد.ع.ف – مهر ماه 1394