در ماورا

در ورای این مه سنگین

که مسیر ان به رازها میرسد

تمثالهایی هستند

                        لخشنده 

                                  مرمرین 

که می بوسند سراسیمه یکدیگر را 

مخفی شده در پشت حکایت تزویر

ز چشمان شکنجه گر ان دیوانه

می تابند بر تن یکدیگر و می زایند طرحی نو

در پشت خرابات دروغ وسیاهکاری کتمان

که جولانگاه نوین صداقتهاست 

در محوگاه منظره ای دور

که در طول زمان مضمحل خواهد شد 

و دوخته شده در لایه های باور اکنون 

و  هیبتهایی تاریک از خارا ی سیاه

ایستاده و بی حرکت بر فراز سر ان رهگذر گم راه خانه بدوش

بر سینه دشتهای تقته در تنور افتاب تاریکی و شب

و در تلاش بی امان پنهان  بودن در سایه ها ی شکست

و تبدبل شدن به شیدوهای دهان به مهر و کور چشم 

و بی اعتنا به گذر

و رهگذر در پایان

می گذرد از این داستان

                     نادانسته سرزمین اعجابها

                                                        ضربان تاریک  jun13  . 2015

Leaving Earth

من این سرزمین را ترک کرده ام

من در سر پناهی

در سرزمینی دور

زندگی را دوباره اغاز خواهم کرد

ولی انجا زمین نیست

سرزمینیست که در ان ارزوهایم در ارامش

                                                 پی خوشبختی خود خوشحالند

و درختان میوه باغ تلاشم

                              سرسبز 

                                   به بار نشسته اند و شادابند

###

من به ان میثاق کودکیم می اندیشم

ان ذات متبلور شده در بدو حیاتم

                          با صلح

                               راهی به قله ابر انسانی

                                                        که جهان را با احساسش میفهمد

                                                                               میبیند اینده را در پشت کره چشمانش

                                                                                                         لمس میکند لطافت را در چنگالش

من شما را ترک گفته ام

              به میثاق دوران کودکیم

در سرزمینی دیگر در دوردست شما

                                   سرپناهی ساخته ام

گرچه صدای شما را میشنوم

                      که ز موج دردهایی مذبوحانه مینالید 

                                                                                ضربان تاریک 1393.8.19

Nothing Left Behind

هیچ چیز در پشت سرمان نیست

                                     سوار بر این تخته روانهای خالی

که با نیروی جنونمان تا به این سرزمین 

                                                    بر این سنگلاخها با خود کشیده ایم 

جز فضای ملموس تاریکی از بافتهای سنگین

                                     عقده ها و  سرخوردگیهای عصیان تاریخ 

خود باختگانیم در توهم اغراض مجعولانه نیاز به سنت

 احتیاج به تقرب و نیاز به تبرک 

 جان دادن به زیر تن سنگین تقدس 

                                                زین ضعف بی هدف عمر حیات

تن بدهید به فراق

بگذارید به پایان برسد 

                      و فرو ریزد این طاق کج خانه خراب 

 بی اراده گام بر می داریم بر این سست راه هزار چمبره ارزو

 زمانی که فرو می ریزد 

                       این پل مخروبه زخواب اعصار

در سقوط می شود

                    سرنوشت اراده نادانسته ما

چه راحت می گذریم

                         سوی گذشته

                                  خود ساخته

                                              بیهوده یمان .

                                                                                    ضربان تاریک  اردیبهشت 1394