عشق های اندود به خون سرخ

تو چرا از من نیستی

خاک

که سترده تبارت بر جای جای کیهان

تو چرا

فراق را غایت خویش کرده ای

و من تو را به باور اندوه آغشته ام

ای دل های زمینی

ای عشق های اندود به خون سرخ در جریان رگها

من و گردهای ستارگان

و ستارگان همچون غبار سوزان

همچون نوترینوهای ویران

متروک وار از همه چیز گذشته ایم

چرا باور مرگ میکنی ای غبار سلوک

که ره بیدار و تا سکون کیهان از زمان من

تا تبار تو و سیاره های سترون و زایشگاه اندوه زندانی است

بی خویشتن مرگ را جستجویی نیست

ای آواره ی سیاهچاله ها

ای عاشق خون های بسته

*************************************

رام دایمون(ضربان تاریک) -18.تیر .1402

تصویر بوسیله هوش مصنوعی و شخص رام دایمون برای شعر "عشق های اندود به خون سرخ" آفریده شده است.